یکی از همین روزها ...

بیا هذیانهای مان را بنویسیم ، نگران نباش این اطراف کسی کتاب نمی خواند...

یکی از همین روزها ...

بیا هذیانهای مان را بنویسیم ، نگران نباش این اطراف کسی کتاب نمی خواند...

نوازش

فاصله


فقط لبهایمان را جدا کرده


نسیم ملایمی که گونه ات را نوازش می کند


نفس تبدار من است


که در باد پنهان شده ...


فقط تو


منم که گوشه میخانه خانقاه من است
                               دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است


گرم ترانه ی چنگ صبوح نیست چه باک

                               نوای من به سحر آه عذرخواه من است


ز پادشاه و گدا فارغم به حمدالله

                                کمین گدای در دوست پادشاه من است


غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست

                               جز این خیال ندارم خدا گواه من است


مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی

                              رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است


از آن زمان که بر این آستان نهادم روی

                                 فراز مسند خورشید تکیه گاه من است


گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ

                              تو در طریق ادب کوش و گو گناه من است


یاد باد ...


قرآن اورده ام


و کمی آب


در کاسه چینی گل قرمزی


از جهیز مادرم!...


رهایت نمی کنم ...

گناه ما چیست ؟


اینجا و اکنون


عاشق شده ایم


اگر تو خالق عشقی


فکری برای ما بکن ...


destiny

گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را ...