معتاد

 وقتی سکوت ِ دهکده  فریاد می شود
                                       تاریخ از ،انحصار ِ تو آزاد می شودا

تاریخ  ، یک کتاب ِ قدیمی ست که در آن
                                      از زخم های کهنه ی من یاد می شود

از من گرفت دخترِ ِخان هرچه داشتم         

                                                         تا کی به اهل  ِ دهکده بیداد می شود؟

خاتون! به رودخانه ی قصرت سری بزن
                                   موسی  ، دل  ِ من  است که نوزاد می شود

با این غزل  ،به مـُلک  ِ سلیمان رسیده ام
                                     این مرد ِ خسته  ، همسفر ِ باد می شود

ای ابروان  ِوحشــی  ِتو لشکر ِ مغول!‏
                                       پس کی دل  ِ خراب ِ من  ، آباد می شود؟

در تو هزار مزرعه  ،  خشخاش ِ  تازه است    

                                      آدم به  چشـــــــــــــم های تو معتاد می شود